TÜRKLERİN EVREN DÜŞÜNCESİ VE YARATILIŞ EFSANELERİ
TÜRKLERİN EVREN DÜŞÜNCESİ VE YARATILIŞ EFSANELERİ Türklerin evren düşüncesi ; Dağ keçisi Göktürk ve Tagar Alplarının ongunu idi. Sıgun otu yani ölümsüzlük otunu yediği için,ölmezler arasında olan kutsal bir hayvandı. (Türkçe “Sığın Geyik” ya da “Sıgun Geyik” olarak bilinir.). Şamanlar gökyüzü yolculuklarında geyik (Hristiyanlık mitinde Santa Claus ve geyik!) ve dağ tekesi benzeri boynuzlu hayvanlar kullanır. Boynuzlarının her yıl dökülüp yeniden çıkması yeniden doğuş ile ilişkilendirilir ve bu yüzden sonsuz hayatı sembolize eder. Mesela Frigya hayat ağacı yanında iki keçi betimlenmiş. Bu iki keçi, keçi ve teke,dişi ve erkek.Hayat ağacının meyvelerinden yiyorlar... Tıpkı Adem ve Havva, bilgi ağacından meyve yedikleri gibi. Hem “yersel” hem de “göksel” sıfatları olan bu kutsal hayvan üzerine işlenmiş Yin ve Yang benzeri motif, onun ölümsüz “Evrenselliği” yani “Kozmik” niteliği ile alakalı. Evrenciliği ve tüm kainatı ifade eden Tanrısal bir semboldür. Türkler...